Quantcast
Channel: iHunt - πέρδικα
Viewing all 31 articles
Browse latest View live

Κυνήγι πέρδικας με setter και γεράκι...VIDEO

$
0
0

 

Στο video που ακολουθεί μπορείτε να παρακολούθήσετε στιγμιότυπα από κυνήγι πέρδικας με τη βοήθεια ενός αγγλικού σεέττερ και ενός γερακιού. Το video μας έρχεται από την Ισπανία όπου επιτρέπεται το κυνήγι με τη βοήθεια γερακιού. Στην Ελλάδα απαγορεύεται.Δείτε το video...

Category: 

Αποχαιρετισμος στις αρχοντισσες

$
0
0
 
Είχα την ευκαιρία να πραγματοποιήσω το τελευταίο κυνήγι ορεινής πέρδικας σε ένα από τα αγαπημένα μου βουνά, το τελευταίο Σαββατοκύριακο της φετινής περιόδου.
 
Στο εν λόγω βουνό οι πέρδικες είναι μόνιμοι κάτοικοι εδώ και πολλά χρόνια, ασχέτως εάν κάποιες φορές είναι περισσότερες και κάποιες άλλες φορές λιγότερες.
 
Θυμάμαι ότι σε αυτό το βουνό είδα για πρώτη φορά τον σκύλο μου να φερμάρει πέρδικες μέσα σε ένα πουρνάρι. Το σφιχτό πουρνάρι είναι αυτό που βοηθάει σε μεγάλο βαθμό να διατηρούνται σε καλούς αριθμούς τα κοπάδια της αρχόντισσας των βουνών. Ειδικά στις αρχές του κυνηγιού οι πέρδικες βρίσκουν ασφαλές καταφύγιο μέσα στους λόγγους και οι κυνηγοί μένουν με το ερώτημα «Υπάρχουν φέτος πέρδικες ή δεν υπάρχουν;»
 
Οταν μπει όμως ο Νοέμβριος και σφίξει ο καιρός τότε οι πέρδικες θα αρχίσουν σιγά σιγά να βγαίνουν από τα πουρνάρια και να πιάνουν τις κορυφές.
 
Μόνοι οι πραγματικοί περδικοκυνηγοί συνεχίζουν να την κυνηγούν αυτήν την εποχή μιας και οι μπεκάτσες έχουν πάρει τα μυαλά των περισσότερων κυνηγών με σκύλο φέρμας.
 
Οι πραγματικοί λάτρεις αυτού του κυνηγιού βρίσκουν την ευκαιρία να χαρούν τους σκύλους τους.

Πολλές αναθυμιάσεις

Στο πλαίσιο του αγώνα που διοργάνωσε ο ΟΚΑΔΕ στην Ξάνθη, είχα την ευκαιρία να μιλήσω με τον κ. Χρήστο Ραπακούλια, ο οποίος είναι φανατικός περδικοκυνηγός και μου εξήγησε ότι αυτή την εποχή οι πέρδικες είναι ακόμη κοπαδιασμένες, περπατούν πολύ και αφήνουν πίσω τους πολλές αναθυμιάσεις, δίνοντας την ευκαιρία στα σκυλιά να ξεδιπλώσουν όλο το ταλέντο τους και βοηθώντας, παράλληλα, τα νεαρά σκυλιά να ξεκινήσουν στο άγριο θήραμα.
 
 
Το Σάββατο ξεκίνησα νωρίς για να βρίσκομαι το ξημέρωμα στο βουνό, αλλά ο καιρός δεν βοήθησε μιας και η βροχή που έπεφτε δεν με άφησε ούτε να βγω από το αυτοκίνητο.
 
Οταν μετά δύο ώρες η βροχή είχε σταματήσει ετοίμασα την Κάρα, ένα τρίχρονο Σέττερ, και άρχισα σιγά σιγά να ανεβαίνω το βουνό. Ενα βουνό γεμάτο παγίδες, αφού έπρεπε να προσέχω γιατί υπήρχε ο κίνδυνος να γλιστρήσω σε κάθε πέτρα που πατούσα.
 
Πέρασα μέσα από τα πουρνάρια από τα μονοπάτια που φτιάχνουν τα κατσίκια και όταν πλέον πλησίαζα προς την κορυφή ο καιρός άρχισε να ανοίγει.
 
Το ελαφρύ βοριαδάκι διευκόλυνε το σκυλί στην έρευνά του και ο τρόπος που έψαχνε έδειχνε ότι γρήγορα θα έβρισκε τις πέρδικες.
 
Οντως ύστερα από λίγο φέρμαρε πάνω στη ράχη και τότε άρχισε ένα ανελέητο κυνηγητό με θεαματική και πολύ προσεκτική προσέγγιση σε ένα καθαρό τερέν. Φέρμα και μετά πολύ προσεκτικό ποντάρισμα.
 
Η αδρεναλίνη είχε ανέβει στα ύψη και είναι πραγματικά κάτι τέτοιες στιγμές που το μόνο που θες είναι να σταματήσει ο χρόνος.
 
Προσπάθησα να προσεγγίσω τον σκύλο αλλά μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να ακολουθήσω τον αγώνα δρόμου που είχαν αρχίσει οι πέρδικες.
 
Νόμιζα ότι θα μου κοβόταν η ανάσα όταν πλέον κατάφερα να πλησιάσω το σκυλί (έφτασα περίπου 30 μέτρα μακρυά) και είδα τις πέρδικες να τρέχουν. Καταλαβαίνουν αμέσως τον κίνδυνο και κάνουν ένα? φτερό και χάνονται πίσω από τη ράχη. Μόλις που πρόλαβα να μετρήσω έξι πέρδικες.
 

Εντυπωσιακή έρευνα

Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να δω πού πιάσανε και αυτό ήταν κάτι που με εμπόδιζε αρκετά στο σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσω για να τις βρω. Επιασαν στα πουρνάρια ή λίγο πιο ψηλά; Τελικά αποφάσισα να κατέβω χαμηλά, εκεί που τέλειωναν τα πουρνάρια και να ψάξω όλη την πλαγιά.
 
Ομως η Κάρα είχε αντίθετη άποψη. Το πάθος της την οδήγησε σε μια εντυπωσιακή έρευνα καταστρατηγώντας κάθε σχέδιο που είχα στο μυαλό μου. Γρήγορα έκανε μια εντυπωσιακή φέρμα σε ένα κοντοπούρναρο και μετά από λίγα λεπτά την είδα να απορτάρει την πρώτη πέρδικα.
 
 
Πριν προλάβω να τακτοποιήσω την πέρδικα μέσα στο σακίδιο η Κάρα είχε εντοπίσει άλλη μια πέρδικα σε ένα πουρνάρι 200 μέτρα μακρύτερα. Η πέρδικα είχε αρχίσει να περπατάει μέσα στο πουρνάρι και η Κάρα κάθε φορά που αντιλαμβανόταν ότι η πέρδικα κινείται προσπαθούσε να της κλείσει τον δρόμο. Ηταν η στιγμή που είδα την πέρδικα μέσα στο πουρνάρι. Είχε εγκλωβιστεί και η μόνη της διέξοδος ήταν να πετάξει. Η καρδιά μου χτύπαγε σαν τρελή. Κυνηγάω πάνω από είκοσι χρόνια αλλά κάθε φορά που βρίσκομαι σε αυτή τη θέση είναι όπως την πρώτη φορά. Η πέρδικα κάνοντας πολύ θόρυβο σηκώθηκε μέσα από το πουρνάρι και πέρασε σχεδόν δίπλα μου. Μια τουφεκιά ήταν αρκετή για να έχει η Κάρα άλλη μία ευκαιρία να απορτάρει και τη δεύτερη πέρδικα.
 
 
 
 
Στη συνέχεια τι να έκανα;
 
Να συνέχιζα το κυνήγι ή να έφευγα;
 
Η Κάρα που δεν γνωρίζει τι λέει η Ρυθμιστική σχετικά με το κυνήγι της πέρδικας συνέχισε το κυνήγι ψάχνοντας να βρει τις υπόλοιπες πέρδικες του κοπαδιού που είχε σηκώσει νωρίτερα.
 
Δεν της χάλασα το χατίρι, αλλά τη θέση του όπλου την πήρε μια φωτογραφική μηχανή που κουβαλάω πάντα μαζί μου.
 
Η Κάρα συνέχισε με τον ίδιο ρυθμό και βρήκε και τις υπόλοιπες πέρδικες, δίνοντάς μου την ευκαιρία να τραβήξω μερικές ωραίες φωτογραφίες. Στο τέλος, ανανέωσα το ραντεβού μας για τον επόμενο Οκτώβριο...
 
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΟΥΡΗΣ 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΟΥΡΗΣ
 
 

Βρειτε τη ηλικια της περδικας

$
0
0

Ένας φανατικός επισκέπτης της ιστοσελίδας μας, βρήκε ένα παλιό περιοδικό (Το Κυνηγι και η Τέχνη του) και μας έστειλε μια μελέτη του Δρ. Μπυρώ που δημοσιεύτηκε σε αυτό. Η μελέτη έχει με θέμα την εύρεση της ηλικίας μιας πέρδικας. Βέβαια ο Δρ. Μπυρώ μιλάει για πεδινές πέρδικες αλλά ο συντάκτης του κειμένου υποστηρίζει ότι τα συμπεράσματα είναι ίδια κια για τιςορεινές.Ας δούμε λοιπόν το άρθρο όπως δημοσιεύτηκε.

Η Ηλικία της Πέρδικας

Πως μπορούμε να τη  προσδιορίσουμε επιστημονικά

«Πέρδικα ή περδικόπουλο;»

Τι μπορεί να είναι αυτό που χτυπήσατε και με καμάρι βαστάτε στα χέρια σας ; Κι αν είναι περδικόπουλο, ποια είναι η ηλικία του; Τον τρόπο να λύσουμε τις απορίες μας αυτές, μας υποδεικνύουν οι επιστήμονες ορνιθολόγοι. Οι επίμονες μελέτες και μακροχρόνιες παρατηρήσεις τους, κατέληξαν σε συμπεράσματα, που μπορούν να προσδιορίσουν με μεγάλη ακρίβεια την ηλικία των νεαρών πουλιών.Η μέθοδος που θεωρείται πιο ασφαλής, είναι του δρος Λουί Μπυρώ, ο οποίος βάσισε μεν το πλείστον των παρατηρήσεων του στις καμποπέρδικες, μπορούμε όμως να πούμε ότι τα συμπεράσματα έχουν εφαρμογή και στις ορεινές.Ο υπολογισμός της ηλικίας, κατά το σύστημα του δρος Μπυρώ, βασίζεται στην πτερόρροια. Δηλαδή στην αλλαγή των φτερών του πουλιού που γίνεται με μία κανονικότητα σταθερή, όταν το πουλί έχει αποβάλλει πια το χνούδι του νεοσσού και αποκτήσει φτερά.Πριν προχωρήσουμε, όμως, στη διαπίστωση της ηλικίας της νεαρής πέρδικας, σκόπιμο θα ήταν να αναφέραμε, προς κατατοπισμό των νέων κυνηγών, τις διαφορές μεταξύ ενός ενήλικου πουλιού και ενός νέου, ενός «φετιναριού», όπως συνηθίζουν πολλοί να λένε τα πουλιά της νέας, φετινής γενιάς.Κατ’ αρχήν, τα νεαρά περδικόπουλα αποβάλλουν αρκετά γρήγορα το λεπτό πτίλωμα σαν χνούδι, χαρακτηριστικό σε όλα τα πολύ νεαρά κλωσσόπουλα. Από το τέλος Αυγούστου, τα νεαρά πουλιά, αρχίζουν να αποκτούν τα φτερά του ενήλικου πουλιού που συμπληρώνονται μέχρι το τέλος του Σεπτεμβρίου.Στις νεαρές καμπίσιες πέρδικες, το ράμφος είναι κάπως καφετί, τα πόδια γκρίζα προς το καφετί. Βασικό όμως γνώρισμα είναι ότι τα «κωπαία ή ερετικά» φτερά, δηλαδή τα μεγάλα και δυνατά φτερά που υπάρχουν στη φτερούγα και που δίνουν τη δυνατότητα στο πουλί να πετάξει «κωπηλατώντας στον αέρα», τα φτερά αυτά, λοιπόν, στις νεαρές πέρδικες είναι μυτερά στην άκρη, ενώ στις ενήλικες είναι στρογγυλά.Ανάλογα είναι και τα φτερά της ορεινής πέρδικας. Επίσης, στα νεαρά πουλιά, τα χρώματα και η γυαλάδα των φτερών, δεν είναι τόσο έντονα όσο στα ενήλικα.

Η διαπίστωση

Και τώρα, στον τρόπο διαπίστωσης της ηλικίας, όπως τον υποδεικνύει ο δρ Μπυρώ. Ενεργούμε ως εξής:

  • Ανοίγουμε το φτερό της νεκρής πέρδικας, ώστε να μπορούμε να εξετάσουμε το κάτω μέρος του.
  • Μετράμε και αριθμούμε τα κωπαία φτερά, αρχίζοντας από την άκρη της φτερούγας και πηγαίνοντας προς το σώμα. Τα φτερά αυτά είναι 10.Τα υπόλοιπα δεν είναι τα κυρίως κωπαία φτερά, αλλά βοηθητικά, τα οποία δε μας ενδιαφέρουν.
  • Μαδάμε τα μικρά χνούδια που βρίσκονται στη βάση των κωπαίων, με τρόπο ώστε να μπορούμε να δούμε τα σημεία που ξεφυτρώνουν αυτά.
  • Εξετάζουμε τα κωπαία φτερά, αρχίζοντας  από το πλησιέστερο προς το σώμα του πουλιού. Δηλαδή αρχίζουμε από το 10ο κωπαίο. Πηγαίνοντας, λοιπόν, από το 10ο προς την άκρη της φτερούγας, βρίσκουμε πιο φτερό είναι εκείνο που έπεσε πιο πρόσφατα.

Εάν το φτερό έπεσε την ίδια εκείνη μέρα που σκοτώθηκε το πουλί και προβαίνουμε στην εξέτασή του, θα υπάρχει ένα μικρό στίγμα,  σα μικρό τραυματάκι μεταξύ των δύο φτερών. Εάν, πάλι, έπεσε μία ή περισσότερες μέρες προηγουμένως, θα υπάρχει ένα φτερό, που άρχισε να ξεφυτρώνει για να αντικαταστήσει αυτό που έπεσε. Αυτό ακριβώς το φτερό, που ανήκει στη δεύτερη αλλαγή φτερών του πουλιού, θα μας προσδιορίσει την ηλικία του.

Ο δρ. Μπυρώ, υπολόγισε πόσο μεγαλώνει ένα κωπαίο φτερό ημερησίως μέχρι να φθάσει να πέσει το επόμενο και βρήκε ότι τα κωπαία μακραίνουν κατά 5 χλμ. την ημέρα. Παραλλήλως ύστερα από μακροχρόνιες παρατηρήσεις, βρήκε την ηλικία που πέφτει κάθε ένα από τα κωπαία. Ο κατωτέρω πίνακας δίνει σαφή την εικόνα:

Κατά την ανάπτυξη του 

Η πέρδικαείναι ηλικίας 

10ου κωπαίου φτερού   24 – 27 ημερών

 9ου         »             »        27 – 33      »

 8ου         »             »        33 – 39      »

 7ου         »             »        39 – 47      »

 6ου         »             »        47 – 55      »

 5ου         »             »        55 – 67      »

 4ου         »             »        67 – 86      »

 3ου         »             »        86 – 116    »

Ένα παράδειγμα, για να αντιληφθούμε πλήρως τον τρόπο ενέργειας και χρήσεως του πίνακα:

Ας υποθέσουμε ότι το περδικόπουλο που εξετάζουμε έχει το 5ο κωπαίο φτερό καινούργιο και έφθασε ήδη αυτό να έχει μήκος 40 χλμ. Ο πίνακας λέει ότι το 5ο κωπαίο πέφτει στις 55 ημέρες από της εκκολάψεως. Παράλληλα, το καινούριο φτερό έχει μήκος 40 χλμ. Το διαιρούμε με το 5 (που είναι η ημερήσια επιμήκυνση του φτερού σε χλμ.) και έχουμε 40:5 =8 ημέρες.

Συμπέρασμα: Για να χάσει το πουλί το 50 κωπαίο φτερό του, πρέπει να είναι 55 ημερών. Για να έχει το καινούριο κωπαίο μήκος 40 χλμ. θα πρέπει να έχουν περάσει άλλες 8 ημέρες. Επομένως, 55+8=63. Τόσων (63) ημερών θα είναι το υπό εξέταση περδικόπουλο.

Μετά την πρώτη πτερόρροια

Μετά την πλήρη πρώτη τους πτερόρροια, όταν δηλαδή, τα περδικόπουλα έχουν τελείως αλλάξει το φτέρωμά τους, πράγμα που θα γίνει , όταν συμπληρώσουν τους 4 μήνες, μπορούμε πάλι να τα διακρίνουμε από τα ενήλικα πουλιά που έχουν ήδη συμπληρώσει τη δεύτερη πτερόρροιά τους. Και αυτό, γιατί τα δύο πρώτα κωπαία φτερά, αυτά που βρίσκονται στην άκρη της φτερούγας, δε θα αλλαχθούν κατά την πρώτη πτερόρροια. Θα διατηρηθούν, δηλαδή ολόκληρο τον πρώτο χρόνο της ζωής του πουλιού και θα ανανεωθούν με τη δεύτερη πτερόρροια.  Με άλλα λόγια, κατά το μεθεπόμενο Οκτώβριο, όταν τα πουλιά θα είναι 15 με 16 μηνών. Μέχρι την ηλικία αυτή, τα πρώτα δύο κωπαία φτερά θα εξακολουθούν να είναι μυτερά στην άκρη (νεανικά), ενώ των ενήλικων πουλιών – που είχαν ήδη τη δεύτερη πτερόρροια- θα είναι στρογγυλά.

Το ράμφος

Εκτός αυτών,  ο δρ. Μπυρώ παρατηρεί  ότι το ράμφος και τα πόδια στις νεαρές πέρδικες, εξακολουθούν να έχουν απόχρωση που πλησιάζει προς το καφετί. Από το Δεκέμβριο ή το Γενάρη, αρχίζουν τα μέρη αυτά του σώματος να κλίνουν προς το μολυβί, που έχουν οι ενήλικες πέρδικες.Επίσης, το κάτω μέρος του ράμφους των νεαρών περδίκων, είναι μαλακό σχετικώς. Εάν το πιάσουμε με τον αντίχειρα στην άκρη και το δείκτη στο μέσον του, ώστε να ζυγίσει και να κρέμεται το πουλί από αυτό, τότε στα νεαρά πουλιά θα σπάσει, γιατί δεν αντέχει να σηκώσει το βάρος του πουλιού. Εάν δε σπάσει, σημαίνει ότι το πουλί είναι ενήλικο, γιατί – κατά τον δρα Μπυρώ πάντα – το κάτω μέρος του ράμφους σκληραίνει αρκετά ώστε να σηκώσει το βάρος του σώματος του πουλιού, μόνο μετά το πρώτο ζευγάρωμα.

Όπως έχει εξελιχθεί σήμερα το κυνήγι, σκόπιμο είναι ο κυνηγός να είναι όσο το δυνατόν πιο κατατοπισμένος στα θέματα που αφορούν το θήραμα, τη ζωή και τις συνήθειές του. Να το μελετά όσο πιο πολύ μπορεί και τις παρατηρήσεις τους να μην τις κρατά για τον εαυτό του. Να τις ανακοινώνει στο σύλλογο του και στα περιοδικά που ασχολούνται με τα θέματα αυτά, ώστε να μην πηγαίνουν χαμένες. Μόνο έτσι θα μπορούν να εξαχθούν γενικότερα συμπεράσματα για τα κυνηγετικά θέματα και να δοθούν ορθές λύσεις, βασισμένες στην πραγματικότητα και όχι σε «φτηνές» εικασίες. Μόνο έτσι, με τη μελέτη, με την παρατήρηση, τη διασταύρωση πληροφοριών, θα μπορέσουμε κάποτε, όχι μόνο να περισώσουμε το ενδημικό θήραμα, αλλά και να το αναπτύξουμε, να το πολλαπλασιάσουμε, πολλαπλασιάζοντας συγχρόνως και την απόλαυση μας από το αγαπημένο μας άθλημα.

 

Αγωνας του ΟΚΑΔΕ στο Σχιστο στις 15 & 16 Μαρτιου

$
0
0

Ο Όμιλος Πόιντερ και Σέττερ διοργανώνει στις 15-16 Μαρτίου 2014, Πρακτικό Κυνήγι σε πέρδικα με απονομή CACT, στις περιοχές Ζ.Ε.Σ. όρους Αιγάλεω (Σχιστού) Ν.Αττικής αρμοδιότητας Δασαρχείου Πειραιά. Θα υπάρχουν δύο τερέν.Στο ένα θα απαιτείται ακινησία και στο άλλο όχι. Σας υπενθυμίζουμε ότι, απαραίτητη προϋπόθεση για όλους τους αγώνες είναι το ΒΙΒΛΙΑΡΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ,ΒΙΒΛΙΑΡΙΟ ΥΓΕΙΑΣ και το MICROCHIP.

Ραντεβού το Σάββατο στις 7:30 στην καλύβα του Κυνηγετικού Συλλόγου Πειραιά στο Σχιστό.

Αγωνας σε πετροπερδικα στο Παναχαικο...VIDEO

$
0
0

Στο Παναχαϊκό όρος πραγματοποίησε τoν δεύτερο αγώνα πρακτικού κυνηγίου σε ορεινή πέρδικα ο Ομιλος Πόιντερ και Σέττερ σε συνεργασία με τον Κυνοφιλικό Ομιλο Αχαΐας, στις 22 και 23 Μαρτίου.
 
Ενα διήμερο γεμάτο με κυνοφιλικές εκδηλώσεις. Ακόμη και στον Νομό Αχαΐας διεξήχθη και ένας αγώνας από τον Ομιλο Εργασίας Κυνηγετικών Σκύλων Αχαΐας στα Καλάβρυτα σε ήμερο θήραμα (φασιανό και ορτύκι).
 

 
Παρ'όλα αυτά, ο αγώνας στο Παναχαϊκό είχε πολλές συμμετοχές, οι οποίες έφτασαν τις 40 το Σάββατο 22 Μαρτίου και τις 45 την Κυριακή 23 Μαρτίου. Εντύπωση μας έκανε η απουσία των επαγγελματιών του χώρου που εκτός από τον Χρήστο Ραπακούλια κανείς άλλος δεν δήλωσε συμμετοχή στον αγώνα.
 
Σκληροί αγώνες
 
Ο αγώνας έλαβε χώρα σε ένα δύσκολο βουνό όπου κυριαρχεί το αγκάθι και σε συνδυασμό με τη ζέστη που επικρατούσε το διήμερο παίδεψε πολύ σκύλους και κυναγωγούς. Οι αγώνες σε ορεινή πέρδικα είναι ιδιαίτερα σκληροί και ωθούν στα όρια αντοχής σκύλους, κυναγωγούς και κριτές διότι είναι επίπονο για όλους τους συμμετέχοντες να ξεκινάνε το πρωί την ανάβαση στα πετροβούνια. Ο σκύλος που λαμβάνει μέρος σε έναν τέτοιο αγώνα πρέπει πρώτα να μάθει να ανεβαίνει το βουνό δεμένος στο λουρί, να μην επηρεάζεται από τον κόσμο που βρίσκεται γύρω του και όταν έρθει η σειρά να αγωνιστεί να είναι έτοιμος να δείξει το 100% των ικανοτήτων του.
 
 
Οι κριτές του αγώνα. Από αριστερά Λαμπρόπουλος Γιώργος, Μεγαγιάννης Δημήτρης, Τζάλλας Γιώργος και Μαγουλάς Θόδωρος. Εξαιρετικοί και οι τέσσερις με... γερό πόδι.
 
Ο αγώνας πραγματοποιήθηκε και τις δύο μέρες σε δύο τερέν, ένα τερέν με απαιτούμενη ακινησία του σκύλου (ΑΚΙ) όταν σηκώνεται το θήραμα και ένα χωρίς απαιτούμενη (ΕΚΙ).
 
Τερέν ΕΚΙ
 
Δυστυχώς, και το Σάββατο και την Κυριακή δεν μπόρεσε να μπει κάποιος σκύλος στη βαθμολογία. Την Κυριακή είδαμε καλύτερους σκύλους στο τερέν των ΕΚΙ και μάλιστα οι διαγωνιζόμενοι είχαν αρκετές συναντήσεις με πέρδικες αφού συνολικά βρήκαν πέντε ζευγάρια. Ο σκύλος που άφησε καλές εντυπώσεις στο ΕΚΙ ήταν το αγγλικό σέττερ VEGAS του Αρη Γιαννόπουλου που παρ'όλο το μικρό της ηλικίας του (είναι μόνο δεκαπέντε μηνών) έδειξε πάθος, είχε δύναμη, εκμεταλλεύτηκε όλο το τερέν που είχε στη διάθεσή του, φέρμαρε και ξαναφέρμαρε ένα ζευγάρι πέρδικες αλλά δεν μπόρεσε να τις μπλοκάρει και έτσι δεν πήρε τον πόντο. Το μέλλον σίγουρα του ανήκει.
 
 
Η ΑΥΡΑ του Βασίλη Αναστασόπουλου.
 
Ο σκύλος όμως της ημέρας στο ΕΚΙ ήταν ο DIAS, ένα πόιντερ του κ. Νιάρου. Ο DIAS πραγματικά εντυπωσίασε τους κριτές αφού είχε πάθος, ζωντάνια, ρυθμό, κάλυψε το τερέν που είχε στη διάθεση του με τον καλύτερο τρόπο και κατόρθωσε να πάρει με το σπαθί του μια επανάκληση αλλά ήταν άτυχος αφού δεν συνάντησε πέρδικες.
 
Τερέν ΑΚΙ
 
Το Σάββατο οι κριτές ξεχώρισαν τέσσερα σκυλιά στα οποία έδωσαν επανάκληση, αλλά, δυστυχώς, και τα τέσσερα ήταν άτυχα αφού δε βρήκαν πέρδικες. Τα σκυλιά ήταν, το αγγλικό σέττερ HRA του Κώστα Ζαγορίτη, το πόιντερ ARDI του Ανδρέα Δημόπουλου, το αγγλικό Σέττερ STORFILIAS BETTY του Κώστα Παναγόπουλου και το Πόιντερ του Γιώργου Μπότση SIMBA.
 
 
Αριστερά ο πρόεδρος του Κυνοφιλικού Ομίλου Αχαΐας κ. Σπήλιος Καρμίρης μαζί με τον Νώντα Γιαννόπουλο και τον VEGAS.
 
Μεγάλη συμμετοχή
 
Την Κυριακή οι ευκαιρίες ήταν λίγες για τους σκύλους στο τερέν του ΑΚΙ και αυτοί που ξεχώρισαν ήταν το αγγλικό Σέττερ CALDERAS GENESIS RONLADO του Κώστα Ματθαίου που ήρθε με... κεκτημένη ταχύτητα από την εξαιρετική εμφάνιση στον αγώνα που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα στο Σχιστό. Οι κριτές του έδωσαν μια επανάκληση, αλλά δυστυχώς δεν στάθηκε τυχερός και έτσι δεν μπήκε στη βαθμολογία.
 
Ενας ακόμη σκύλος που άφησε καλές εντυπώσεις στους κριτές ήταν το αγγλικό Σέττερ AVRA του Βασίλη Αναστασόπουλου που και αυτή παρά την καλή της εμφάνιση δεν κατόρθωσε να βρει τις πέρδικες.
 
Στα θετικά του αγώνα η μεγάλη συμμετοχή κυνηγών της περιοχής που δε δίστασαν να εκθέσουν τα σκυλιά τους στους κριτές, σε ένα δύσκολο βουνό όπως είναι το Παναχαϊκό.
 
 
Ο Κώστας Ματθαίου με τους σκύλους του
 
Ο Χρήστος Ραπακούλιας, ο οποίος ήταν παρών και στον αγώνα που έγινε στα πλαίσια του τροπαίου Πολυκανδριώτης στο ίδιο βουνό, μας τόνισε ότι παρότι οι πέρδικες ήταν λίγες τα σκυλιά που πήραν μέρος στον αγώνα ήταν καλύτερα από τα σκυλιά που είχαν πάρει μέρος στον αγώνα του τροπαίου Πολυκανδριώτης.
 
Νομίζω ότι αυτή η διαπίστωση δίνει κουράγιο στον ΟΚΑΔΕ ώστε να εμπλουτίσει ακόμη περισσότερο το αγωνιστικό του πρόγραμμα με αγώνες πρακτικού κυνηγιού.
 
Ο πρόεδρος του Ομίλου κ. Μαγουλάς παρακάλεσε όλους θερμά να προσπαθούν να αποφεύγουν τα εκπαιδευτικά στα τερέν τις ημέρες πριν το αγώνα, ώστε να δίνονται περισσότερες ευκαιρίες στους διαγωνιζόμενους σκύλους.
 
 
O Χρήστος Ραπακούλιας
Απουσία επαγγελματιών
 
Στα αρνητικά, η απουσία των επαγγελματιών του χώρου και μίας ομάδας ανθρώπων που θεωρούν τους εαυτούς τους περδικοκυνηγούς.
 
Οι ευκαιρίες για αγώνες σε ορεινή πέρδικα είναι ελάχιστες και είναι σημαντικό να τις εκμεταλλευόμαστε ώστε να μπορούμε να δούμε και να θαυμάσουμε τα πραγματικά περδικόσκυλα.
 
Εκτός και αν όσοι επιλέγουν να μη συμμετάσχουν, να υποθέσουμε ότι δεν έχουν και περδικόσκυλα να δείξουν...
 
Πολλά μπράβο στον Πρόεδρο κ. Σπήλιο Καρμίρη και το ΔΣ του Ομίλου για τη φιλοξενία και τη βοήθεια στη διεξαγωγή του αγώνα.
 
Την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο είχε τελειώσει και ο αγώνας του Κυνηγετικού Συλλόγου Πειραιά ο οποίος αποτελεί τον τελευταίο αγώνα πρακτικού κυνηγιού (στο επόμενο τεύχος θα έχουμε αφιέρωμα) του ΟΚΑΔΕ.
 
Το ραντεβού για τον επόμενο αγώνα ανανεώθηκε για τον Αύγουστο στην Κωπαΐδα.
 
Κωνσταντίνος Λουρής
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Κωνσταντίνος Λουρής
 
 

Κυνηγι περδικας στο Μεγανησι στα μεσα του 19ου αιωνα

$
0
0

Στο (πολύ) παλιό αγγλικό περιοδικό Fraser’s Magazine, στο τεύχος 56 και στην σελίδα 454 βρίσκουμε μια ενδιαφέρουσα αναφορά στο Μεγανήσι. Το άρθρο είναι γραμμένο από κάποιους Άγγλους περιηγητές (James Anthony Froude και John Tulloch), πίσω στο 1857!
 
Μεταφράζουμε όλο το απόσπασμα για να υπάρχει μια πιο πλήρης εικόνα:
 
«[....] Το φρούριο της Σάντα Μαύρας, όπου εδρεύει η φρουρά του νησιού, στέκεται απομονωμένο στην Λιμνοθάλασσα, και επικοινωνεί με την Πόλη μέσω ενός καναλιού, πέντε πόδες βάθος. Παλιότερα υπήρχε ένα υδραγωγείο και μια υπερυψωμένη δίοδος, χτισμένα από τους Τούρκους, τα οποία καταστράφηκαν από τον σεισμό του 1825. Οι σπασμένες καμάρες του, εκτεινόμενες πάνω από την λιμνοθάλασσα, σχηματίζουν ένα γραφικό θέαμα.
Επιθυμούσαμε να αφιερώσουμε μια μέρα στην Ελλάδα στο κυνήγι και για τον λόγο αυτό μας έστειλαν στην Βόνιτσα για μια άδεια, η οποία -μας τόνισαν- ήταν απολύτως απαραίτητη και θα την παίρναμε σε μερικές ώρες. Μας έφαγε δύο μέρες και ήταν παντελώς άχρηστη. Ακούγοντας ότι θα βρίσκαμε πολύ καλό κυνήγι πέρδικας στο Μεγανήσι, ένα μικρό νησί μεταξύ της Λευκάδας και της ενδοχώρας κάπου 15 μίλια απόσταση, βάλαμε πλώρη για κει με μια βάρκα που μας νοίκιασε ένας ντόπιος. Το σκηνικό κι από τις δύο πλευρές του θαλάσσιου στενού ήταν μαγευτικό.
 
Φτάσαμε εκεί κατά το σούρουπο και μας εξασφαλίστηκε διαμονή από έναν γηγενή προύχοντα, ο οποίος δεν μας συνόδευσε στο δείπνο μας, αφού ήταν Σαρακοστή, αλλά δεν είχε καθόλου ένσταση στο να μοιραστεί μαζί μας ένα μπουκάλι τσέρρυ, κάτι που τον έκανε εξαιρετικά φλύαρο.
 
Το επόμενο πρωί αλωνίσαμε το μισό νησί, το οποίο είναι πετρώδες και με ανώμαλο έδαφος, αλλά δεν χτυπήσαμε παρά τρεις πέρδικες. Βάλαμε επίσης στο σακούλι και το πρώτο ορτύκι της εποχής. Καθώς είχε τρομερή ζέστη και το άθλημα δεν πήγαινε και τόσο καλά γυρίσαμε κατά το απόγευμα στην Σάντα Μαύρα και κάναμε έναν περίπατο με τους ντόπιους ίσαμε τις εκτεταμένες καλλιέργειες ελαιόδεντρων που περιβάλουν την πόλη [....]»
 
Του Παναγιώτη Κονιδάρη
 

Alfa Game dis double : Ενα απο τα κορυφαια φυσιγγια στο κυνηγι της περδικας

$
0
0

Το φυσίγγι Alfa Game - Dis Double, είναι μια  επιτυχημένη καινοτομία στα κυνήγια με σκυλί. Δημιουργεί αποκέντρωση στα πρώτα 12 μέτρα της βολής και κατόπιν διατηρεί την φονικότητα των σκαγιών μέχρι τα 30 μέτρα σε ικανοποιητικές κατανομές. Είναι το μοναδικό φυσίγγι στην ελληνική αγορά που χρησιμοποιεί αυτή τη τεχνολογία. Τα σκάγια είναι ανάμεικτα 6+7 ή 7+8. Ιδανικό για πρώτη τουφεκιά στο κυνήγι της πέρδικας. 

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Βάρος γόμωσης: 38γρ
Κάλυκας: 25mm
Πυρίτιδα: M92S
Σκάγια: 7/8, 6/7 ανάμεικτα
Πιέσεις: 680bar
Καψύλι: ισχυρό
Ταχύτητα: V1 420μ./δευτ.

Για ηλεκτρονική αγορά ακολουθήστε το link (http://alfagame.gr/%CE%A6%CE%A5%CE%A3%CE%99%CE%93%CE%93%CE%99%CE%91-kini...)

Τηλεφωνικές παραγγελίες στο +30.210.4611562

ALFA GAME - ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ 61 - Τ.Κ. 185 46 ΠΕΙΡΑΙΑΣ

 

Category: 

Μια πέρδικα στο κεφάλι του Ερντογάν...VIDEO

$
0
0

Μία πέρδικα φαίνεται πως συμπάθησε τον πρόεδρο της Τουρκίας Ερντογάν και αποφάσισε να εγκατασταθεί πάνω στο κεφάλι του.
 
Σε επίσκεψή του σε εγκαταστάσεις του υπουργείου Περιβάλλοντος στην Ριζούντα, ο Τούρκος πρόεδρος αποφάσισε να απελευθερώσει από ένα κλουβί μια πέρδικα.
 
«Δείτε τι οικολόγος είμαι», είπε ο Ερντογάν, αφήνοντας ελεύθερη την πέρδικα.
 
Ωστόσο, το μικρό πτηνό αν και πέταξε μακριά, γρήγορα επέστρεψε και έκατσε πάνω στο κεφάλι του έκπληκτου προέδρου, αρνούμενη να αποχωρήσει.

 

 

 



Κυνήγι πέρδικας με setter και γεράκι...VIDEO

$
0
0

 

Στο video που ακολουθεί μπορείτε να παρακολούθήσετε στιγμιότυπα από κυνήγι πέρδικας με τη βοήθεια ενός αγγλικού σεέττερ και ενός γερακιού. Το video μας έρχεται από την Ισπανία όπου επιτρέπεται το κυνήγι με τη βοήθεια γερακιού. Στην Ελλάδα απαγορεύεται.Δείτε το video...

Category: 

Η πέρδικα στη Μακεδονική λαογραφία

$
0
0

Σ'ένα μικρό βουνίσιο χωριό της Μακεδονίας ήταν μια λυγερή κοπέλα. Η ομορφιά της άστραφτε και φώτιζε και της άγριας νύχτας τα σκοτάδια ακόμα. “Την ζήλευεν η γειτονιά, την ζήλευεν και η χώρα”.
 
Ένα παλικάρι μ'ανάκατα κλωσμένα και ολόμαυρα μαλλιά ξημέρωνε στην πόρτα και στα όνειρα της λυγερής. Περνούσε καβαλάρης και βροντούσε το πλακόστρωτο του στενού. Βροντούσε και η καρδιά του. “Περνάει ο Λεβέντης, το Βασιλόπουλο της γειτονιάς”, μουρμούριζαν πίσω από τις πόρτες οι κυράδες. “Δεν έχει μάτια παρά μόνο για τη Λυγερή”.
 
Μιαν αυγή με το τραγούδι και την γλυκειά “Καλημέρα” στο στόμα η Λυγερή πήγε στο ποτάμι τα ρούχα της να πλύνει. Όμορφος τόπος. Τα λευκάδια έσκυβαν να θαυμάσουν τη χάρη της κοπέλας και μουρμούριζαν λόγια της αγάπης.
 
Ένας αρματωμένος αγριάνθρωπος ξεπετάχτηκε από το κοντινό δάσος, άρπαξε στα δυνατά του μπράτσα τη λυγερή και την έκανε βίαια δική του. Ύστερα εξαφανίστηκε, όπως ήρθε, στο κοντινό δάσος. Τ'αηδόνια έπαψαν να τραγουδούν. Τα λευκάδια έγειραν να παρηγορήσουν την πονεμένη. Και οι λεπτοκαρυές την έκλεισαν στην αγκαλιά στοργικά. Το κλάμα αντήχησε στην κοιλάδα, στα βουνά και στα παραβούνια. Δεν ήθελε με κανένα τρόπο να γυρίσει στο χωριό. Στο τέλος ο Θεός την λυπήθηκε και την έκανε πουλί. Από τότε η πέρδικα σε ώρες κινδύνου τρυπώνει στις καλές λεπτοκαρυές.
 
Ο λεβέντης απόμεινε μόνος και απαρηγόρητος. Καθόταν στις αρχές και έκλαιε, έψαχνε παντού να βρει τη λυγερή. Και αυτόν ο Θεός τον λυπήθηκε και τον έκανε πουλί. Από τότε γυρνάει στους αιθέρες ψάχνοντας πάντα για τη λυγερή. Τη λυγερή τώρα την ξέρει ο λαός μας σαν Πέρδικα και τον Λεβέντη σαν Αετό. Πολλοί λένε πως η πέρδικα φοβάται τον αετό. Ένα δημοτικό τραγούδι της Δυτικής Μακεδονίας τούς διαψεύδει.
 
Περδικούλα, Λυγερούλα κι όμορφο πουλί.
Π'ως κοιμάσαι μεσ'στα πλάγια μον'και μοναχή.
Δεν φοβάσαι τα σαΐνια και τον Αετό.
Αδέλφια έχω τα Σαΐνια, άντρα τον Αετό.
 
Υπάρχουν και άλλα παραμύθια που διηγούνται οι μεγάλοι στους μικρούς.
 
Ήταν μια μάνα η Πέρδικα με 18 παιδιά και ο άντρας της ήταν κακός και αιμοβόρος. Μια νύχτα κόντεψε να σκοτώσει όλη την οικογένειά του. Τότε η καημένη η μάνα ζήτησε από το Θεό να τους γλυτώσει. Και ο μεγάλος δημιουργός την έκανε πουλί και γύρω της είχε πάντα τα 18 περδικούλια. Όταν βλέπει άνθρωπο κρύβεται στους θάμνους. Σε καμιά περίπτωση δεν εγκαταλείπει τα μικρά. Είναι υπόδειγμα μητρικής αγάπης. Όταν την πλησιάζει άνθρωπος βγαίνει στο πλάι του τρικλίζοντας και φωνάζοντας. Κάνεις τότε να την πλησιάσεις, μα εκείνη απομακρύνεται με πηδήματα. Μ'αυτόν τον τρόπο δίνει την ευκαιρία στα παιδιά της, που βοσκούν εκεί κοντά, να απομακρυνθούν από τον κίνδυνο.
 
Τόσο έντονο είναι μέσα της το μητρικό φίλτρο που όταν συναντάει - κατά την νεοελληνική μυθολογία - τη γυναίκα που πάει να ρίξει το από παράνομο έρωτα παιδί της της λέει:
 
Πού πάνεις κούρβα το παιδί
πού πάνεις το κοπέλι;
Στο ρέμα πάω το παιδί, πάω να το γκρεμίσω.
Εγώ 'χω 18 παιδιά κανένα δεν γκρεμίζω.
Κι εσύ ένα και μοναχό πάνεις να το γκρεμίσεις.
 
Η πέρδικα, στα μακεδονικά χωριά, αλλάζει ο τόνος και τη λένε περδίκα, είναι από τα πιο πολυτραγουδισμένα πουλιά. Τη συναντούμε στα τραγούδια του γάμου της χαράς να συμβολίζει τη λυγερή κοπέλα που εύκολα δεν πέφτει στα χέρια του άντρα. Τα τραγούδια αυτά έχουν μια ποιητικότητα και μελωδικότητα μοναδική.
 
Περδίκα απ'άλλη γειτονιά κι'απ'άλλο Βιλαέτι.
Περδίκα ν'επαινεύτηκε σ'Ανατολή και Δύση.
Πως δεν την βρήκε κυνηγός για να την ντουφεκίσει.
Κι ο κυνηγός σαν τ'άκουσε βαρειά το κακοφάνηκε.
Στήνει τα βρόχια στα βουνά, χρυσά κλουβιά στον κάμπο.
Στήνει και μια χρυσόβεργα σε μαρμαρένια βρύση.
Περδίκα πάει να πιεί νερό και πιάστηκε στα βρόχια.
Χαράν είχεν ο κυνηγός και οι συγγενείς του όλοι.
 
Τρεις Πέρδικες ανέβαιναν, ανέβαιναν κατέβαιναν.
Παίρνουν το δρόμο μοναχές, η μια την άλλη έλεγαν.
Καλέ που πάμε εμείς οι τρεις.
Αν ίσως μας ιδή κανείς.
Σταυραϊτός αγνάντεψεν και με το νουν του έβαλε
Ν'αρπάξω τη μικρότερη κι απ'όλες ομορφότερη.
 
Πέρα από τα γλυκά τραγούδια της χαράς και του γάμου υπάρχουν και τα τραγούδια του βουνού, της κλεφτουριάς και του αντάρτικου. Πάνω στις πλαγιές, στα βουνά και στα ρουμάνια η Πέρδικα είδε τα παλικάρια να μάχονται και να γλεντούν. Η πέρδικα δίνει την ιστορική είδηση πρώτη και η Πέρδικα πρώτη κλαίει τους σκοτωμένους λεβέντες. Και εδώ είναι η αγαπημένη λυγερή που χάνει τον λεβέντη ή την πονεμένη μάνα.
 
Έχουν τόσο πόνο τα τραγούδια αυτά στον στίχο και στη μελωδία, όσο πόνο μπόρεσε και χώρισε η Μακεδινική γη, όσο καημό χώρεσαν τα φαράγγια της τυραννισμένης Μακεδονίας μας, όση λαχτάρα κρύβει η λέξη “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”. Είναι πολλά τα τραγούδια του είδους αυτού. Διαλέγουμε μερικά:
 
Μια Περδικούλα κάθισε στου Ζήδρου το κεφάλι
Δεν κελαϊδούσε σαν πουλί, σαν όλα τα πουλάκια.
Παρά λαλούσε κι έλεγε μ'ανθρώπινη κουβέντα.
Ζήδρο μου τ'είσαι κίτρινος, κίτρινος σα λεμόνι.
Μη σε βαρούνε τ'άρματα, τα έρημα τσαπράζια;
 
Περδίκα μ'που με ρώτησες θα σου το μολοήσω.
Δε με βαρούνε τ'άρματα, τα έρημα τσιαπράζια.
Μον'έχασα τον Φώτο μου, το μοναχό παιδί μου.
 
Ένας αετός επέρασε από τα κορφοβούνια.
Και πάησε και σταμάτησε σε μια ψηλή ραχούλα.
Περδίκες τον ρωτούσανε, Περδίκες τον ρωτάνε.
Αητέ πώς πάει ο πόλεμος το αντάρτικο ντουφέκι;
Τί να σας πω αδέλφια μου, τί να σας μολοήσω.
Μαύρα χαμπέρια έχουμε απ'τη Μακεδονία.
Τον Παύλο τον βαρέσανε με προδοσιά και απάτη.
 
Στην Πέρδικα έθεσε ο Μακεδόνας τον ανείπωτο πόνο της μητρικής καρδιάς, το παράπονό του και το μοιρολόι. Την καρδιά του έδωσε στο όμορφο πουλί και την έκανε ποίημα και λυπητερό σκοπό.
 
Τρεις περδικούλες κάθονταν στης Καστοριάς τη ράχη.
Είχαν τα νύχια κόκκινα και τα φτερά βαμμένα.
Η μια τηράει την Καστοριά, η άλλη το Λιαψίστι.
Η τρίτη η μικρότερη μοιρολογάει και λέει.
Τον Λίτσα τον σκοτώσανε σε μια μεγάλη μάχη.
 
Από τα πολλά δημοτικά τραγούδια που είναι αφιερωμένα στην Πέρδικα, καταθέτω παρακάτω.
 
1) Τρικαλινή μου Πέρδικα και Λαρσινή Τρυγόνα
σ'όλο τον κόσμο ήμερη
σ'εμένα στέκεις άγρια.
Θα στήσω βρόχια στα βουνά
και σκάνδαλα στους κάμπους.
Πέρδικα πάει να πιεί νερό
και πιάστηκεν στα βρόχια
κι ο κυνηγός από μεριά
την πιάνει την περδίκα.
Ασέσμε, ασέσμε κυνηγέ
φέτος για να λαλήσω
θασπώ τραγούδια θλιβερά
τραγούδια της καρδιάς σου.
 
2) Μια πέρδικα ξενόμερη κι απ'άλλο Βιλαέτι,
χρυσός αετός την κυνηγά και τρέχει να την πιάσει.
“Τι σου 'φταιξα, χρυσέ μ'αετέ και τρέχεις να με πιάσεις;
Κι αν σου 'φταιξαν τα μ'ατια μου, πες μου για να τα κλείσω,
Κι αν σου 'φταιξαν τα νύχια μου, πες μου για να τα κόψω,
κι αν σου 'φταιξε το πρόσωπο, πες μου να το μαυρίσω,
κι αν σου 'φταιξ'η καρδούλα μου, να τηνε ξεριζώσω.
 
3) Μια περδικούλα ν'έβγαινε απ'το λουτρό λουσμένη
κι εκεί την εχαιρέτισα, κι εκείνη δε μου κρένει.
Να στήσω βρόχια στα βουνά και ξόβεργα στους κάμπους,
τα δίχτυα τα μεταξωτά στις μαρμαρένιες βρύσεις,
να πάει η Πέρδικα για νερό, να μπερδευτεί στα δίχτυα.
- Καλώς τηνε την πέρδικα, κι αν έκαμε κόπο,
οπού 'ρθε κι ενοστίμησε τον έρημο τον τόπο.
 
4) Μια Πέρδικα καυχίστηκε σ'ανατολή και δύση,
πως δεν ευρέθη κυνηγός να τηνε κυνηγήσει
Ο κυνηγός σαν τ'άκουσε, πολύ του κακοφάνη.
Ρίχνει τα βρόχια στο γιαλό, τα ξόβεργα στους κάμπους,
τα δίχτυα τα μεταξωτά στη βρύση τα χιονάτη.
Πάγει κι η Πέρδικα να πιεί, και πιάνετ'απ'τη μύτη.
- Αχαμνοπιάσ'με κυνηγέ, τώρα η ψυχή μου βγαίνει.
Και με τ'αχαμνοπιάσματα κάνει φτερά και φεύγει.
- Ώρα να σ'εύρει, κυνηγέ, αχαμνοκυνηγάρη,
άφηκες τέτοια πέρδικα να σου την πάρουν άλλοι.
 
5) Θα στήσω βέργες στα βουνά και ξόβεργες στους κάμπους,
να πιάσω αυτήν την πέρδικα την αηδονολαλούσα,
που κελαηδάει γλυκά, γλυκά, τους κυνηγούς μαραίνει,
Πέρδικα που λαλείς γλυκά, τραπέζι θα σε κάμω.
- Κάλλια να φας τα νύχια σου, τα νυχοπόδαρά σου,
παρά να φας την πέρδικα την αηδονολαλούσα,
που στην Ανατολή λαλεί κι ακούγεται στη Δύση
και κυνηγός δεν βρέθηκε για να την κυνηγήσει.
 
6) Αγάλια, αγάλια περπατώ σαν το κομμένο φίδι
να μη μ'ακούσ'η πέρδικα και πεταχτεί και φύγει.
Φτάνω, θωρώ την πέρδικα μεσ'στα πυκνά κλωνάρια,
που τις φτερούγες τίναζε, κι έσιαζε τα φτερά της.
- Πες μου, ποια μάνα σ'έκαμε, χρυσή μου κρατιτήρα;
- Η μάνα μου η πέρδικα κι αφέντης μου ξηφτέρι
κι εμένα μ'επλουμπίσανε ωσάν το περιστέρι.
 
7) Με γέλασεν η χαραυγή, τ'άστρο και το φεγγάρι,
και βγήκα νύχτα στα βουνά, νύχτα στα κορφοβούνια.
Κι έγειρα ν'αποκοιμηθώ λίγον ύπνο να πάρω.
Ακούω τα πεύκα πως βροντούν και τις οξυές πως τρίζουν,
ακούω την πετροπέρδικα που πικροκαταριέται.
Ανάθεμά σε, σταυραετέ, και ου μωρέ σαΐνι,
που μου 'φαγες το ταίρι μου, την πετροπερδικούλα,
την είχα το βράδυ συντροφιά και το πρωί κουβέντα
και τώρα έμεινα μοναχός, σαν έρημο πουλάκι
 
8) Πού ήσουν, βρε περδικούλα μου, κι ήρθες το πρωί βρεγμένη;
Ήμουνα ψηλά στα πλάγια και μου 'βρεξαν τα χορτάρια.
Τί έκανες ψηλά στα πλάγια και σου 'βρεξαν τα χορτάρια;
Έτρωγα το Μάη το χώμα κι είμαι κόκκινη στο στόμα
και το θεριστή σιτάρια κι έχω παχουλά ποδάρια.
 
9) Τρεις Περδικούλες κάθονταν στα Γιάννινα στη Ράχη,
η μια τηράει τα Γιάννινα, η αλλ'κοιτά το Βεράτι,
η τρίτη η μικρότερη μοιρολογάει και λέγει.
Βάστα καημένε Αλήπασα, του Βασιλιά τ'ασκέρι.
Τί να βαστάξω ο μαύρος μου και τι να νταγιαντήσω.
Δεν είναι δέκα κι εκατό δεν είναι τρεις χιλιάδες,
μον'είναι ασκέρι αμέτρητο και μετρημό δεν έχει.
 
Γεώργιος Μ. Μπόντας
Τέως Δ/ντής της Μανουσείου Δημόσιας Βιβλιοθήκης
Σιάτιστας – Λαογράφος
 
Πηγή : tovoion.com

Κυνηγετικός εμφύλιος για την πέρδικα

$
0
0
Σε απλή διατύπωση απόψεων για τη διαχείριση του θηράματος της πέρδικας εξαντλήθηκε η προ ημερών Γ.Σ. του Κυνηγετικού Συλλόγου Χίου, με τους κυνηγούς να ανταλλάσσουν βολές για το ποιος τελικά ευθύνεται για τον μειωμένο αριθμό των περδίκων στο νησί.
 
Τα πνεύματα οξύνθηκαν ιδιαίτερα μετά την παρέμβαση των κυνηγών που έχουν εκδώσει κυνηγετική άδεια από το Δασαρχείο, τους οποίους αρνείται να αναγνωρίσει ως μέλη του Κυνηγετικού Συλλόγου ο πρόεδρος του, Γιάννης Μεννής.
 
«Δυστυχώς αυτό που έγινε στη Γ.Σ. δεν έχει προηγούμενο. Το προεδρείο, που ήταν παράνομο αφού δεν εκλέχθηκε, παράτησε τους κυνηγούς και αποχώρησε. Δυστυχώς η διοίκηση του Κυνηγετικού Συλλόγου αρνείται να μας αναγνωρίσει ως μέλη ενάντια σε κάθε λογική. Θα πρέπει να κατανοήσουν ότι τον νόμο τον ερμηνεύουν οι δικαστές και οι δικηγόροι και όχι ο καθένας μας», ανέφερε στον «π» ο Κ. Τριανταφυλλάκης.
 
«Ζητάμε διαχείριση του θηράματος»
 
Το αίτημα των κυνηγών που έχουν άδεια από το Δασαρχείο είναι η διαχείριση του θηράματος της πέρδικας. «Το πώς το διαχειρίστηκαν τα 4 τελευταία χρόνια είναι παντελώς απαράδεκτο. Έπρεπε να έχουν δώσει τόπο και χρόνο στα άγρια θηράματα. Πρέπει να δούμε τι φταίει για τη μείωση του αριθμού τους. Η λογική της διοίκησης του Κυνηγετικού Συλλόγου ότι όσο κυνηγάμε το θήραμα τόσο αυτό αντιπαρέρχεται τις δυσκολίες και τα εμπόδια και επιβιώνει καλύτερα είναι αβάσιμη. Εδώ και καιρό λέμε ότι αυτή η λογική θα έχει αντίκτυπο και σε άλλα θηράματα όπως ο λαγός, τα ορτύκια και οι τσίχλες», επεσήμανε ο κ. Τριανταφυλλάκης. 
 
Δεν αποφασίζει η Γ.Σ. για την πέρδικα
 
Στο αντίποδα ο πρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου, Γ. Μεννής, σημείωσε ότι δεν είναι στα χέρια της εκάστοτε Γενικής Συνέλευσης να αποφασίσει για τις εξόδους της πέρδικας. «Αυτοί οι κύριοι αδυνατούν να κατανοήσουν ότι η Γ.Σ. δεν μπορεί να αλλάξει την απόφαση του υπουργού. Κάθε χρόνο δεν κάνουμε τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από αυτά που λένε οι οδηγοί των Ομοσπονδιών. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να φέρουμε θηραματολόγο, να μας πει τι να κάνουμε, στη συνέχεια το Δ.Σ. του Συλλόγου να καταθέσει την πρότασή του στην Ομοσπονδία και μετά οι προτάσεις να υιοθετηθούν μέσω της ρυθμιστικής αρχής», εξήγησε ο κ. Μεννής, υπογραμμίζοντας ότι οι κυνηγοί δεν μπορεί να είναι ειδικοί στο ζήτημα της διαχείρισης των θηραμάτων.
 
Κυνηγοί αλλά όχι μέλη
 
Αναφορικά με το ζήτημα που έχει προκύψει με όσους κυνηγούς έχουν εκδώσει άδεια από το Δασαρχείο ο Γ. Μεννής τόνισε ότι από τη διοίκηση του Συλλόγου αντιμετωπίζονται ως κυνηγοί αλλά όχι ως μέλη. «Δεν τους πίεσε κανείς να βγάλουν άδεια στο Δασαρχείο. Το ποιος είναι μέλος του Κυνηγετικού Συλλόγου το λέει ξεκάθαρα το καταστατικό μας. Δεν το λέω ούτε εγώ, ούτε αυτοί», δήλωσε.   
 
Κλείνοντας ο κ. Μεννής ανέφερε ότι το πρόβλημα του μειωμένου πληθυσμού της πέρδικας δεν  παρουσιάζεται μόνο στη Χίο. «Υπάρχει γενικά πρόβλημα. Δεν ήταν μία καλή χρονιά. Τα πουλιά δεν γεννάνε κάθε χρόνο το ίδιο και αυτό είναι λογικό», κατέληξε ο πρόεδρος του κυνηγετικού συλλόγου «Άρτεμις». 
 
Viewing all 31 articles
Browse latest View live